جیمز پاتریک دانلیوی (متولد ۱۹۲۶ نیویورک با تبار ایرلندی) نویسنده‌ای کاملاً شناخته شده در جهان و به‌همان اندازه گمنام در کشور ماست.
در سال ۱۹۴۶ دانلیویِ جوان قدم به دوبلین گذاشت تا تحصیل در رشته‌ی میکروبیولوژی را در کالج ترینیتی آغاز نماید. در دوران نشاط پس از جنگ جهانی دوم، وی اوقاتش را به مصاحبت با چهره‌های فرهنگی ادبی نظیر برندان بیآن در میخانه‌های دابلین می‌گذراند و در همین جمع‌ها بود که نخستین بارقه‌های نویسندگی در ذهنش شکل گرفت. وی تحصیل در کالج را نیمه‌کاره رها کرد و فعالیت نویسندگی را با نگارش رمان «مرد زنجبیلی» در ایوان کلبه‌ی کوچکی در ناحیه‌ی روستایی ویک‌لو در ایرلند آغاز کرد. مرد زنجبیلی در همان ابتدا در ایرلند و امریکا قدغن و سوزانده شد، اما از قرار معلوم، با موفقیت نمی‌شود سر ناسازگاری گذاشت؛ این رمان جایگاه خود را در بین خوانندگان و به‌ویژه جوانان دوران پساجنگ یافت و برای دانلیوی همان چیزهایی را به ارمغان آورد که وی نویسندگی را با رویای آن آغاز نموده بود، ـ پول و شهرت. دانلیوی سبک نگارش مختص خودش را دارد که در تمامی آثارش به مثابه یک امضاء قابل شهود است، سبک روایت دوگانه: راوی سوم شخص برای روایت متن و راوی مونولوگ برای افکار جاری در ذهن شخصیت اصلی رمان. از مشهورترین آثار وی می‌توان به «مرد منحصربه‌فرد،» «قصه‌ی نیویورک،» «پیازخورها» و «سعادت ددمنشانه‌ی بالتازار بی» اشاره نمود. وی در تاریخ ۲۵ نوامبر ۲۰۱۵ جایزه‌ی یک عمر دستاورد هنری را هم‌رده‌ی چهره‌های ایرلندی شناخته‌شده‌ای چون برندگان جایزه‌ی نوبل سیموس هینی و جنیفر جانستون دریافت نمود. او هم‌اکنون در سن ۹۰ سالگی در ایرلند زندگی می‌کند.
نگاه جالب وی به حرفه‌ی نویسندگی را می‌توان در نقل قولی از خودش مشاهده کرد:
«نویسندگی، یعنی هنرِ بدل کردنِ بدترین لحظات زندگانی به پول.» جی. پی. دانلیوی
________________________________________________________
Bernard Behan: شاعر، نویسنده و نمایشنامه‌نویس ایرلندی که به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان تمام اعصار ایرلند شناخته می‌شود. وی از جمهوری‌خواهان پروپاقرص و همچنین از اعضای داوطلب ارتش جمهوری‌خواه ایرلند بود.