ادب نامه

ادب‌نامه را نزاری در یک مقدمه و دوازده باب به قصد رفع سوءظن علی‌شاه از خود و جلب عنایت او سروده است. در این منظومه شاعر به توضیح آداب و رفتار درباری در جوامع فئودالی آن زمان می‌پردازد ولی باز هم از بیان عقاید پیشرو خویش که در تضاد با آن آداب و قواعد است غافل نمی‌ماند. ادب‌نامه نیز همچون سفرنامه سرشار از لطایف بسیار، تمثیلات و حکایات منظوم است. روش هنری نزاری در این اثر همانند دیگر آثارش وجوه مشترک بسیار با سعدی است. نزاری از سرودن ادب‌نامه به نتیجه‌ی دلخواه خویش که احیاء موقعیت خود در دربار بود دست نیافت.