طرح

یک زن؛ رستوران، هواپیما، قایق، خیابان، مسافرخانه. «طرح» مواجهه‌ی اوست با آدم‌های مختلف و آدم‌ها بی‌مقدمه شروع می‌کنند به بازگوییِ خود؛ خاطره، تجربه‌هایی که از سر گذرانده‌اند، الان کجای زندگی هستند؛ واگویه‌هایی که خودبخود راه می‌افتند. آنها حرف می‌زنند و قصه‌های کوتاه‌شان شکل می‌گیرد. قصه‌هایی که گویی می‌توانستند با جونم برات بگه شروع شود و ادامه پیدا کند. زن پذیرای حرفهایشان است. معلوم نیست کنجکاو است یا بی‌تفاوت. روایت دیگران از زندگی‌ و قصه‌شان شکل می‌گیرد و زن گوش می‌کند. گاهی با وسواس؛ وسواسِ یک نویسنده. زن یک نویسنده است و به یونان آمده تا در یک کارگاه نویسندگی تدریس کند. گاهی نظرش را می‌گوید و روایت طرف مقابل را دقیق‌تر می‌کند. گاهی هم از خودش می‌گوید تا قصه‌ی زندگی او هم به تدریج شکل بگیرد اما کسی چندان به او گوش نمی‌دهد. شاید به دلیلِ بی‌میلیِ خودش باشد ولی به هر حال، قصه‌ی او پازلی است که تکمیل نمی‌شود.