مدونا با پالتو پوست

در من هیچ اثری از خجالت باقی نمانده بود و بی‌صبرانه منتظر بودم تا بهترین و ضعیف‌ترین نقاط روحم را درمقابل او عریان کنم. – از متن کتاب
ناظم حکمت در سال 1943 از زندان بورسا این نامه را در مورد کتاب می‌نویسد:
هم از این کتاب خوشم آمد، هم عصبانی شدم! اول دلیل عصبانیتم را می‌گویم. بخش اول کتاب فوق‌العاده است. روند پیشرفت داستان در این بخش، یعنی تحلیل یک خانواده‌ی بورژوا آن‌قدر باشکوه و ماهرانه است که، وقتی انسان وارد بخش دوم می‌شود، ناخواسته با خودش می‌گوید “تمام قدرت بخش ابتدایی به هدررفته است و ای‌کاش آن شروع فوق‌العاده در این بخش هم ادامه پیدا می‌کرد”. وقتی بخش اول را می‌خواندم، یعنی تا پیش از رسیدن به برلین، مجذوب رئالیسمی شدم که من و تو آن را درک می‌کنیم. اگر از من می‌شوی، با بخش اول داستان و رجوعی کوتاه به مرگ آن شخصیت، به زندگی افراد و شخصیت‌های آن خانواده بپرداز و جلد دوم رمان را بنویس. به‌این‌ترتیب آن موسیقی دلنواز که از ابتدای داستان همراه ماست، ناگهان قطع نمی‌شود. اما قسمت دوم، این بخش به‌عنوان یک داستان مجزا، زیباست و این تجربه برای تو و ادبیات ترکیه لازم است. تو در این تجربه موفق بودی.