سمت آبی آتش

شبیه سفر است، عاشق شدن. از جایی راهی می‌شوی و امیدوار به مقصدی که شاید هیچ‌گاه نرسی. گاهی گم می‌شوی، در راهی پر از تردید و سوال. گم‌گشتگی در سمت آبی آتش، نمادی از این مسیر پیچیده است. تلاشی است برای بیان لحظاتی که شاید سخت و تلخ به نظر بیایند، اما در عین حال تلخی‌شان به‌چیزی بیش از رنج تبدیل می‌شود. من خودم نخستین مخاطب این کلمات بوده‌ام، از میان انتظار، ترس و تنهایی عبور کرده‌ام و به نور رسیده‌ام. به امید، به این باور که فردا همیشه روزی دیگر است. امیدوارم این کلمات هم برای تو چنین کنند.