شاهدخت و کتاب جادو

آرام آرام جعبه را باز می‌کنم. نور آبیِ درخشان مثل یک جریان سرد به سمت من می‌آید و همه‌جا پر از مه می‌شود. در دل این مه، چیزی پیدا می‌کنم؛ یک قلم نقره‌ای قدیمی که در وسط چین‌های مخملی خوابیده. وقتی بهش نگاه می‌کنم، حس عجیبی به من دست می‌دهد، انگار تمام عمرم منتظر همین لحظه بوده‌ام. انگشتام بدون اینکه فکر کنم، روی سطح سرد قلم می‌لغزند و فوراً حس می‌کنم که انگار این قلم فقط برای من ساخته شده. وقتی اون رو به دست می‌گیرم، همه‌چیز تغییر می‌کنه. همه‌جا آبی میشه. ستاره‌ها دور من می‌چرخند و زمان انگار دیگه هیچ معنایی نداره. فقط من و قلم هستیم. انگار وارد دنیای دیگه‌ای شدم، جایی که همه چیز ممکنه. این قلم نه فقط یک وسیله برای نوشتن، بلکه کلید یه دنیای جدید برام شده.